Kataluna: Malsamoj inter versioj

* Ploziva [b]: kiel la esperanta. Tio okazas je komenco de fonetika ĉeno, aŭ post konsonanto. Se tiu '''b''' okazas inter vokalo kaj '''l''', oni duoblas la sonon [b]. Ekzemploj: '''b'''arca /'barkə/ (boato), '''b'''om'''b'''a /'bombə/ (bombo).

* Frikativa [β]: sen plene fermi la buŝon. Tio okazas inter vokaloj, eĉ se inter ili estas iu '''r'''. Ekzemploj: ro'''b'''a /'rɔβə/ (vestaĵoj), aca'''b'''ar /əkə'βa/ (fini), so'''b'''re /soβrə/ (sur), òr'''b'''ita /'ɔrβitə/ (orbito)

* NevoĉigitaSenvoĉa [p]: kiel esperanta ''p''. Ĝi okazas antaŭ senvoĉa konsonanto, aŭ je fino de la vorto. Ekzemploj: so'''b'''te /'soptə/ (subite).

* Sono [k]: esperanta ''k''. Alikaze. Ekzemploj: '''c'''asa /'kazə/ (domo), a'''c'''abar /əkə'βa/ (fini),

Fojfoje aperas '''cc''' antaŭ '''e''' kaj '''i''', kiun oni legas [ks]. Ekzemploj: a'''cc'''ió /əksi'o/ (ago),

<dd>Tiu ĉi konsonanto nur skribeblas nur antaŭ la vokaloj '''a''', '''o''' aŭ '''u''', aŭ je la fino de vorto. Ties sono estas ĉiam [s], kiel la esperanta ''s''. Ekzemploj: bra'''ç''' /bras/ (brako), can'''ç'''ó /kən'so/ (kanto)

* PlosivaPloziva [d]: kiel la esperanta. Tio okazas je komenco de fonetika ĉeno, aŭ post konsonanto. Ekzemploj: '''d'''eure (devo), al'''d'''arull (tumulto), cen'''d'''ra (cindro)

* NevoĉigitaSenvoĉa [t]: kiel la esperanta ''t''. Ĝi okazas antaŭfine kelkajde konsonantojvorto. Ekzemploj: aaltitu'''d'''metre (akceptialtitudo).

* Sono [g]: esperanta ''g''. Antaŭ vokaloj '''a''', '''o''' kaj '''u''', kaj en litergrupoj '''gue''' (prononcu: ge) kaj '''gui''' (prononcu: gi). Ankaŭ je la fino de la vorto, se ili finas per (a,e,o,u) + '''g'''.

* Sono [ʧdʒ]: esperanta ''ĉĝ''. Se antaŭe estas '''t'''. Ankaŭaŭ je la fino de la vortoj, se ili finas per vokalo+'''igd'''. Tiukaze,Ekzemplo: fetge /'''ig'''fedʒə/ plene fariĝas [ʧ].(hepato)

Se oni volas ke tiu '''u''' aŭdeblu (kiel [w], do kiel esperanta ŭ), oni devas rimarkigi tiun sonon, per du punktojtremao sur la litero '''u'''. Do, '''güe''' [gwe] kaj '''güi''' [gwi].

Ekzistas ankaŭ duobla '''l''', nomata "el·la geminada", kiu skribiĝas '''l·l'''. Oni prononcas ĝin kiel duobla '''l''', do [ll], same kiel esperante ''ll''. Oni nepre devas aldoni tiun centran malkunigan punkton, por ke ĝi ne estu konfuzita kun '''ll'''. (Legu ankaŭ sub litero '''t''')

<dd>Sono [k], kiel la esperanta ''k''. Tamen, tiu ĉi litero nur skribeblas antaŭ '''u''' + vokalo. Se tiu vokalo estas '''e''' aŭ '''i''', litero '''u''' ne legendas. Do, '''que''' [ke] kaj '''qui''' [ki]. Se tiu vokalo estas '''a''' aŭ '''o''', tiu '''u''' legendas [w] kiel esperanta ŭ . Do, '''qua''' [kwa] kaj '''quo''' [kwo]. Ne eblas, ke tiu venonta vokalo estu '''u'''.

Tamen, se oni volas aŭdigi tiun sonon '''u''' inter '''q''' kaj '''e''' aŭ '''i''', same per sono [w], oni devas aldoni du punktojntremaon sur la '''u'''. Same, kiel en '''g''', restas: '''qüe''' [kwe] kaj '''qüi''' [kwi].

Fojfoje, litero '''r''' je la fino de la vortoj simple ne legendas. Ekzemple, oni ne legas finan '''r''' de verbaj infinitivoj, en preskaŭ ĉiuj dialektoj krom en la valencia. Rilate al ĉiu dialekto, ekzistas listo pri la prononcado aŭ neprononcado de tiu fina '''r''', ĉar tio okazas en malsamaj vortoj, laŭ dialektoj.

<dd>En orientala katalunacentra dialektokaj nordaj dialektoj, oni prononcas ĝin egale alkiel litero '''b'''. Antaŭe, ĝi estis prononcita kiel esperanta ''v'' ĉie. KelkajLa valencia kaj baleara dialektoj ankoraŭ uzas sonon [v] por ĝi. Oni opinias ke prononcon de litero '''v''' per [v] estas pli oportuna ol per [b].

<dd>Sono [w], same kiel esperanta ''ŭ''. Tiu ĉi litero estas uzata nur en pruntitajfremdaj neasimilitaj vortoj.

* Sono [ʃ]: kiel la esperanta ''ŝ''. Je la komenco de vorto kaj post konsonanto. Ankaŭ post litero '''i''', kaj tiukaze plene '''ix''' iĝas [ʃ], aŭ post konsonanta '''u'''. Ekzemploj: eix (akso), eixam (abelaro), raŭa (eksplodo <i>fig</i>).

<dd>Sono [j], same kiel esperanta ''j''. Tiu ĉi litero estas uzata nur en pruntitajfremdaj neasimilitaj vortoj aŭ en la duliteraĵo '''ny''', kiu havas sonon [ɲ].