Latina
| Lingvaj manlibroj Romana lingvaro |
|---|
|
Pri la latina lingvo redakti
La latina lingvo (aŭ simple “latino”; latine lingua Latīna) apartenas al la italika branĉo de la hindeŭropa lingvaro. Origine ĝi estis parolata en la areo de la urbo Romo, de kie ĝi, kiel la Roma ŝtato kreskis, disvastiĝis en grandajn partojn de suda kaj okcidenta Eŭropo. Eĉ post la falo de la Roma imperio latino plue servis kiel ĝenerala komunikilo de edukitoj en la okcidenta mondo de la mezepoko kaj renesanco, kaj eĉ en modernaj tempoj ĝi ludas sian gravan rolon, ĉar ĝuste de ĝi (kune kun la antikva greka) devenas la terminologioj de preskaŭ ĉiuj sciencaj kampoj.
Ni certe ne forgesu, ke el la latina lingvo ĉerpas multon de sia riĉeco ankaŭ Esperanto mem, kaj tio okazas tute ne nur ĉe fakaj vortoj, sed ankaŭ ĉe plej bazaj kaj ĉiutagaj esprimoj: homo, akvo, vivo, amo… kaj multegaj aliaj.
Enhavo redakti
Lernolibro redakti
Ĉapitraro unua redakti
- Skribo
- Elparolo
- Vortklasoj
- Nombro, kazo, genro
- Verbaj kategorioj
- Deklinaciaj klasoj
- Konjugaciaj klasoj
- Personaj finaĵoj
Ĉapitraro dua redakti
- Unua konjugacio
- Unua deklinacio
- Prepozicioj
- Imperativo
- Dua konjugacio
- Dua deklinacio
- Frazaranĝo
- Prezencaj infinitivoj
- Adjektivoj
- Personaj pronomoj
- Dō, dare
- Adverboj
- Imperfekto
- Futuro
- Sum, esse
- Uzoj de sum, esse
- Prefiksoj
- Derivaĵoj de sum, esse
- Tria konjugacio (prezenco)
- Tria konjugacio (imperfekto, futuro)
- Tria deklinacio (substantivoj)
- Tria deklinacio (adjektivoj kaj adverboj)
- Numeraloj
- Prezenca participo
- Komparado de adjektivoj
- Komparado de adverboj
- Demonstrativoj
- Korelativoj
- Rektaj demandoj
- Kvara konjugacio
- Kvara deklinacio
- Kvina deklinacio
- Deponentaj verboj
- Grekeca deklinaciado
- Futura imperativo
Ĉapitraro dua redakti
- Subjunktivo imperfekta
- Uzo de subjunktivo imperfekta
- Resumo
- Subjunktivo prezenca (1-a konjugacio)
- Subjunktivo prezenca (2-a, 3-a, 4-a konjugacioj)
- Subjunktivo prezenca (sum, esse)
- Uzo de subjunktivo prezenca
- Resumo
- Malregulaj imperativoj
- Eō, īre
- Ferō, ferre
- Fīō, fierī
- Volō, velle, nōlō, nōlle kaj mālō, mālle
- Resumo
Ĉapitraro tria redakti
- Perfekto
- Pluskvamperfekto
- Futura perfekto
- Resumo
- Supino
- Gerundio
- Gerundivo
- Ĉiuj latinaj infinitivoj
- Resumo
- Subjunktivo perfekta
- Subjunktivo pluskvamperfekta
- Resumo
- Sinsekveco de la tensoj
- Malrektaj demandoj
- Resumo
- Semideponentaj verboj
- Ablativo absoluta
- Resumo
- Uzoj de cum
- Resumo
Pli da lecionoj estas aldonote.
Kromĉapitroj redakti
- Eklezia kaj esperanteca elparoloj
- Fonologio
- Sonevoluo
- Afiksoj
- Verbaj radikoj
- Prozodio
- Romanaj ciferoj
- Romana kalendaro
- Romanaj nomoj
- Antaŭklasika latino
- Vulgara kaj mezepoka latinoj
Tabeloj redakti
Aldonaĵoj redakti
- Frazaro – kolekto de bazaj frazoj por simplaj konversacioj
- Sentencaro – famaj latinaj diraĵoj kun glosoj
- Verkistoj – superrigardo pri la plej gravaj latinlingvaj verkistoj
- Terminaro – gramatikaj terminoj kaj mallongigoj uzataj en ĉi tiu libro
- Vortaro – helpa latina-Esperanta vortaro
Kompoŝto: Ligiloj al malnov-versiaj lecionoj, kiuj estas refarotaj al la supra lecionar-skizo:
Mesaĝo de l’ fondinto: Dum la ekigo de ĉi tiu lernolibro jam longe ekzistis ĉe Vikilibroj kurso pri la Klasika Latina, kiu tamen ŝajnis kaj plu ŝajnas esti iom mortinta projekto. Mi do aŭdacis (helpon de aliuloj multe aprezante) skizi novan kurson, sub la simpla nomo “latina” (ĉar “klasika latina” ne plaĉas al mi kaj ĉar mi volus prezenti ankaŭ aliajn formojn de la lingvo), kaj ankaŭ uzurpi la intervikion de tiu malnova kurso. Espereble mi ne kaŭzis problemojn. — Lipao123 (diskuto)