Sanskrito/Enkonduko

Vokaloj

Baza vokalo	Scienca transliterumo	Esperanta transliterumo	Prononco
अ	a	a	mallonga a ; en senemfaza pozicio ofte reduktita al neŭtrala vokalo ("vokalmurmuro") kiel en franca le aŭ en la senemfaza elparolo de la anglaj the, a kaj an.
आ	ā	aa	longa a
इ	i	i	mallonga i
ई	ī	ii	longa i
उ	u	u	mallonga u
ऊ	ū	uu	longa u
ऋ	ṛ	ri	mallonga vokala r, kiel en ĉeĥa Brno (sed nuntempe multaj baratanoj elparolas ĝin kiel ri, srilankanoj kiel ru)
ॠ	ṝ	rii	longa vokala r
ऌ	ḷ	li	mallonga vokala l, kiel en ĉeĥa Vltava
ॡ	ḹ	lii	longa vokala l
ए	e	e	e (en sanskrito ĉiam longa)
ऐ	ai	aj	aj kun mallonga a
ओ	o	o	o (en sanskrito ĉiam longa)
औ	au	aŭ	aŭ kun mallonga a
ः	ḥ	h	visarga: iom simile al ĥ, sed malpli forta
्			virāma: forigas aŭtomatan vokalon

Punkto super vokalo aŭ silabo (sanskrite anusvāra /anusvaara/, palie niggahīta /niggahiita/) nazaligas la vokalon (sed en la praktiko, multaj nuntempe elparolas ĝin kiel la postvokala ng-sono de ekzemple la angla sing). Ĝi estas plej ofte transliterata per m kun suba aŭ supra punkto, kaj el tiu fakto devenas kelkaj strangaj esperantovortoj kiel samgo kaj samsaro (preferinde sangho kaj sansaro).

La skribsistemo distingas inter mallongaj kaj longaj a, i kaj u, sed ne se temas pri e kaj o. En sanskrito, tiuj du vokaloj estas ĉiam longaj ; en palio, ili estas mallongaj se sekvotaj de du konsonantoj (ekzemple semha, "ŝlimo"), aliokaze longaj.

Konsonantoj

Nagaria klavaro

Baza konsonanto	Scienca transliterumo	Esperanta transliterumo	Prononco
क	ka	ka	ka (ne aspirata).
ख	kha	kha	kh, kun forta aspiro, do simile al k + h.
ग	ga	ga	ga, sen aspiro.
घ	gha	gha	gha, kun forta aspiro.
ङ	ṅa	nga	kun la ng-sono en ekzemple angla sing [ŋ]. (Tiu silabo estas pure teoria en la sanskrita, ĉar la konsonanto ng povas aperi nur tuj antaŭ k, kh, g aŭ gh en tiu lingvo.)
च	ca	ĉa	ĉa, sen aspiro.
छ	cha	ĉha	ĉha, kun forta aspiro.
ज	ja	ĝa	ĝa, sen aspiro.
झ	jha	ĝha	ĝha, kun forta aspiro.
ञ	ña	nja	kiel la hispana ñ, la portugala nh, la pola ń, la ĉeĥa ň, la hungara ny aŭ la franca kaj itala gn [ɲ].
ट	ṭa	ta	ta, sen aspiro, kun la lango fleksita supren-malantaŭen.
ठ	ṭha	tha	tha, kun forta aspiro, kun la lango fleksita supren-malantaŭen.
ड	ḍa	da	da, sen aspiro, kun la lango fleksita supren-malantaŭen.
ढ	ḍha	dha	dha, kun forta aspiro, kun la lango fleksita supren-malantaŭen.
ण	ṇa	na	na, kun forta aspiro, kun la lango fleksita supren-malantaŭen.
त	ta	ta	ta, sen aspiro.
थ	tha	tha	tha, kun forta aspiro.
द	da	da	da, sen aspiro.
ध	dha	dha	dha, kun forta aspiro.
न	na	na	na
प	pa	pa	pa, sen aspiro.
फ	pha	pha	pha, kun forta aspiro.
ब	ba	ba	ba, sen aspiro.
भ	bha	bha	bha, kun forta aspiro.
म	ma	ma	ma
य	ya	ja	ja
र	ra	ra	langopinta ra
ल	la	la	la
व	va	va	va (sed post plozivo multaj elparolas ĝin kiel ŭa)
श	śa	ŝa	ŝa, kun la konsonanto kiel la germana sono ich [ç] aŭ la pola świat [ɕ].
ष	ṣa	ŝa	ŝa, kun la lango fleksita supren-malantaŭen.
स	sa	sa	sa
ह	ha	ha	ha

Kiam mankas aparta vokalsigno, a estas aŭtomata. (En ekzemple sanskrito estas ĉiam tiel; en kelkaj nuntempaj lingvoj tamen, kiel la hinda, tiu aŭtomata a estas muta se ĝi aperas laste en vorto, same kiel la franca e ; sanskrita deva estas do literumita same kiel hinda dev.) Por specifigi la mankon de vokalo, oni uzas simbolon halant (ankaŭ nomata virama). Se antaŭ vokalo venas du al pluraj konsonantoj, tiuj ĝenerale estas kunigitaj en ligaturo, da kiuj ekzistas longa listo.

Se post la konsonantosigno aŭ ligaturo venas alia vokalo ol mallonga a, oni indikas tion tiel ĉi:

Signo	Pozicio	Priskribo
ा	malantaŭe	longa a
ि	antaŭe	mallonga i
ी	malantaŭe	longa i
ु	sube	mallonga u
ू	sube	longa u
ृ	sube	mallonga vokala r
ॄ	malantaŭe	longa vokala r
े	malantaŭe	e
ै	malantaŭe	ai (aj)
ो	malantaŭe	o
ौ	malantaŭe	au (aŭ)
्	malantaŭe	neniu vokalo (virāma, kiel klarigite supre)

La supra listo estas tiu de la sanskrita alfabeto. En ekzemple la hinda lingvo troveblas persaj kaj aliaj pruntvortoj kun konsonantoj ne konataj en la sanskrita. Por tiuj oni uzas ordinaran konsonanton kun diakrita punkto, ekzemple फ़ por fa, bazita sur फ por pha. En kelkaj fruaj lingvoj, ekzemple palio, troveblas la konsonanto ळ, kutime transliterata per la kun punkto sub l, kaj elparolata kiel ordinara la sed kun la lango fleksita supren-malantaŭen; ळ do rilatas al ल same kiel ट al त.

Kelkaj unuigitaj literoj

• क्ष - kŝa
• ज्ञ - ĝnja
• श्र - ŝra
• क्व - kva
• क्त - kta
• त्र - tra
• द्र - dra

Akcento

Ĝi estas je unua silabo kaj malofte estas je dua/tria silabo ekzemple: devaNAAgarii, SANskrita, saNAAtana. Longeco de vokaloj influas je loko de akcento.

Ciferoj

०	१	२	३	४	५	६	७	८	९
0	1	2	3	4	5	6	7	8	9